Tiburtes

Tiburtes
Tībur, ŭris, n., an ancient town of Latium on both sides of the Anio, now Tivoli:

Tiburque superbum,

Verg. A. 7, 630; Hor. C. 2, 6, 5:

supinum,

id. ib. 3, 4, 23:

udum,

id. ib. 3, 29, 6; id. Ep. 1, 8, 12; 2, 2, 3:

pronum,

Juv. 3, 192:

vacuum,

quiet, Mart. 1, 13, 1; 4, 64, 32. — Hence,
A.
Tīburs, urtis, adj., of or belonging to Tibur, Tiburtine:

populus,

Liv. 8, 12; cf.:

SENATVS POPVLVSQVE TIBVRS,

Inscr. Orell. 113 and 3728: hostis, Liv. 7, 11, 4:

via,

Hor. S. 1, 6, 108:

moenia,

Verg. A. 7, 670:

poma,

Hor. S. 2, 4, 70:

Fauni,

Stat. S. 1, 3, 99:

bibliotheca,

Gell. 19, 5, 4. — Subst.: Tīburs, urtis, n., the Tiburtine territory:

in Tiburti,

Varr. R. R. 1, 9, 6; Cic. Att. 8, 14, 3; id. de Or. 2, 55, 224; for which: in Tiburte, Glaucia ap. Cic. de Or. 2, 65, 263; Gell. 19, 5, 1. — In plur.: Tīburtes, um, m., the inhabitants of Tibur, the Tiburtines, Plin. 16, 44, 87, § 237; Liv. 7, 11; Tac. A. 14, 22 med.; Front. Aquaed. 6 and 66; Verg. A. 11, 757; Inscr. Orell. 1817; 2239; 3114; 3851. —
B.
Tī-burtīnus, a, um, adj., of Tibur, Tiburtine:

terra,

Prop. 4 (5), 7, 85:

oves,

Mart. 7, 80, 12:

ficus,

Plin. 15, 18, 19, § 70:

lapis,

id. 36, 6, 5, § 46; 36, 22, 48, § 167:

frigora,

Mart. 4, 57, 10:

Diana,

id. 7, 28, 1:

via,

leading from the Esquiline gate towards Tibur, Plin. Ep. 7, 29, 2.— Subst.: Tībur-tīnum, i, n., the Tiburtine villa (of Scipio):

in Tiburtino Scipionis,

Cic. Phil. 5, 7, 19; Sen. Ben. 4, 12, 4.—
C.
Tīburnus, a, um, adj., of Tibur, Tiburtine:

Anio,

Prop. 3, 22, 23. — Subst.: Tīburnus, i, m., an inhabitant of Tibur, a Tiburnian, Stat. S. 1, 3, 74; also, kat exochên, for Tiburtus, the founder of Tibur, Hor. C. 1, 7, 13.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • Tivoli — Pour les articles homonymes, voir Tivoli (homonymie). Tivoli Les grands sites de Tivoli …   Wikipédia en Français

  • Papirius Aelianus — Gneus Papirius Aelianus Aemilius Tuscillus, fue un político romano miembro del Ordo Senatorius y de origen hispano que desarrolló su cursus honorum durante el siglo II, sirviendo a los emperadores Adriano y Antonino Pío, alcanzando el honor del… …   Wikipedia Español

  • MAGIUS Decius — cuius mentio apud Liv., Campanus fuit. Hic enim l. 23. ubi convivium narrat Campanum, ob constantem Perollae in Romanos fidem et cogitatum in Hannibalem facinus, celebre, inter alia ait, c. 8. Diversatus est apud Minios Celeres, Stenium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POPILII — a Pompiliis diversi leguntur; quorum princeps M. Popilius: qui cum Consul esset, eôdemque tempore sacrificium publicum cum laenâ faceret, quod erat Flamen Carmentalis, plebis contra patres concitatione nuntiatâ, ut erat laenâ amictus, ita venit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SANATES — quorum mentio in Legg. XII. Tabb. dicti fuêre, teste Festô, qui supra infraque Romam habitaverant; qui cum defecissent a Romanis, brevi post rediêrunt in amicitiam, tamquam sanâ mente. Itaque lege Decemviral. Sanatibus idem, quod forctibus, ius… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”